NASI KUNYIT DI KAMPUNG

Sudah tertunailah hajat saya mahu membuat pulut kuning. Bukan saya yang buat sebenarnya tetapi mak tiri saya. Balik ke kampung saya sebut dan bagi duit sahaja. Bila saya balik daripada berjalan-jalan di Bandar Melaka, pulut kuning dah tersedia atas meja dan sudah diagih-agihkan kepada jiran. Mak tiri saya kalau bab masak memang superb..

Ini bahagian saya, nasi kunyit dengan kari ayam kampung. Saya tak boleh makan pulut banyak-banyak angin satu badan nanti. Saya tanya mak tiri saya kenapa nasi kunyit dia berkilat tidak macam saya masak. Kata dia..kau tak rendam dengan air kelapa tua..." Oh..barulah saya tahu nasi kunyit kalau nak berkilat rendam dengan air kelapa. Macam dekat kampung buah kelapa bersepah-sepah, airnya senang nak dapat..macam saya yang tinggal di rumah teres, mana nak cari air kelapa tua..ya tak..

Orang yang paling gembira balik kampung siapa lagi kalau tidak anak dara saya. Kawan ramai. Dia boleh tidak tidur sehari suntuk bermain, main dan bermain sehingga muka berkilat-kilat. Ini dia bersama kakak sepupunya Alin. Alin sudah darjah satu, tapi badannya kecil sangat. Sama besar dengan badan Qaisara. Bahkan kalau saya belikan baju Alin, saya akan ikut size Qaisara.

Ini dengan abang sepupunya Danish Hilman. Danish berusia 6 tahun. Kadangkala berpegang tangan, kadangkala berpeluk-peluk. Masa kecil-kecil bolehlah kan. Huh..part balik kampung memang seronok, nanti kalau nak balik semula ke Kajang. Cukup parah! Qaisara akan menjerit-jerit dalam perjalanan.
"Tak mau balik umi, tak mau balik...nak duduk kampung."
Huh..siapa nak menjaga dia kalau duduk di kampung. Tak ada siapa yang sanggup terutamanya pada waktu malam..dia akan bangun setiap dua jam atau 11/2 jam sekali..untuk minum susu. Sampai doktor pakar dah cadang macam-macam benda untuk dibuat. Bagi makan kenyang-kenyanglah sebelum tidur, masuk nestum dalam botol susu dialah itulah inilah..tapi Qaisara tetap Qaisara, dia tetap akan minum 4-5 botol susu sepanjang malam. dan yang parahnya...umi dialah!